-
1 swoje
1. pron; patrz (swój) 2. nt* * *a.zob. swój.n.swoj- l. sw- one's own; dbać o swoje take care of one's own interests; dopiąć swego accomplish one's ends; oberwać za swoje be taught a lesson; pić za swoje drink for one's own money; pracować na swoim be self-employed, work in one's own company; mieszkać na swoim live in one's own home; robić swoje do one's job; wyjść na swoje come out on top; jakoś wychodzę na swoje somehow I pay my way; zrobię to po swojemu I'll do it my way.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > swoje
-
2 zawód
( fach) profession; ( rozczarowanie) letdown, disappointmentkim Pan/Pani jest z zawodu? — what do you do for a living?
doznawać (doznać perf) zawodu — to be disappointed
sprawiać (sprawić perf) komuś zawód — to disappoint sb
* * *mi-o-1. (= kwalifikacje) profession; occupation; kim on jest z zawodu? what's his profession?; zawód aktora/lekarza/nauczyciela acting/medical/teaching profession; zawód wyuczony learned profession; zawód wykonywany practiced profession; pracować w swoim zawodzie practice one's profession; z zawodu by profession.2. (= rozczarowanie) letdown; disappointment; zawód miłosny disappointment in love; sprawić komuś zawód be a disappointment to sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zawód
-
3 zaw|ód1
m (G zawodu) (po szkole wyższej) profession; (po szkole niższego stopnia) trade- zawód nauczyciela a. nauczycielski/lekarza the teaching/medical profession- zawód wyuczony/wykonywany one’s acquired/actual profession- nauka zawodu vocational training- wyuczyć się zawodu to learn a trade- wyuczyć kogoś zawodu to teach sb a trade- pracować w swoim zawodzie to work in one’s field- w moim zawodzie potrzebna jest elastyczność in my line of work one needs to be flexible- być architektem/prawnikiem z zawodu to be an architect/a lawyer by profession- być cieślą z zawodu to be a carpenter by trade- kim on jest z zawodu? what’s his profession/trade?- □ wolny zawód freelance occupation; Hist. (lekarz, prawnik) professionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaw|ód1
-
4 mu|sieć
impf (musisz, musiał, musieli) vi 1. (podlegać przymusowi) musisz to zrobić you have to a. you’ve got to do it- zostanę, jeśli będę musiał I’ll stay if I have to- nie musisz pracować na dwa etaty you don’t have to a. don’t need to have two full-time jobs- czy muszę iść na przyjęcie? do I have to a. have I got to go to the party?- wszyscy musimy kiedyś umrzeć we all have to die some day- tak musi być this is how it’s got to be- żebym nie musiał ci powtarzać don’t make me tell you again2. (uznawać za potrzebne) musisz to zrobić you must do it, you have to a. need to do it- nie musiałeś tego robić you needn’t have done that, you didn’t have to a. need to do that- muszę już iść I must go a. be going now, I have to a. I’ve got to go now- dokument musi zostać podpisany the document must be signed a. needs signing- musisz mi wszystko opowiedzieć you must a. have to tell me everything- musiał pomagać rodzicom he had to help his parents- kandydat musi mieć wyższe wykształcenie the candidate must have a college US a. university education- muszę powiedzieć, że zachował się bardzo szlachetnie I must say he behaved very nobly- musisz przyznać, że egzaminy były trudne you must admit (that) the exams were difficult- musisz wiedzieć, że on nie jest uczciwy you should a. ought to know that he isn’t honest- „czy naprawdę muszę teraz odrabiać lekcje?” – „tak, musisz!” ‘do I really have to do my homework now?’ – ‘yes, you do!’3. (bardzo chcieć) muszę tu jeszcze kiedyś wrócić I must return a. I’ll have to return here some day- muszę mieć tę sukienkę! I must have this dress!- muszę z nim pomówić I must talk a. speak to him4. (prawdopodobieństwo) musiałeś o tym słyszeć you must have heard about that- musiał już dostać mój list he must have received my letter by now- ktoś puka, to musi być on someone’s knocking, it must be a. has to be him- ona musi być bardzo nieszczęśliwa she must be very unhappy- w tym musi coś być there must be something to it5. (pewność) ten pies musi być chory that dog must be ill- musiało tu padać, bo ulice są mokre it must have rained here, the streets are wet- musicie być bardzo zmęczeni po podróży you must be very tired after the journey- musi być już dziewiąta it must be nine o’clock now- musiałem cię już gdzieś widzieć I’m sure I’ve seen you somewhere before- to musi być prawda it must be true- to nie musi być prawda it isn’t necessarily true6. (konieczność, zachęta) musisz zobaczyć ten film you must see a. you’ve got to see this film, this film is a must- musicie koniecznie spróbować mojego ciasta you absolutely a. really have to try my cake7. (nie móc się powstrzymać) on zawsze musi postawić na swoim he always has to have his way, he’s always got to have his way- dlaczego ty zawsze musisz się spóźniać? why do you always have to be late?, why must you always be late?- musiałem spróbować I (just) had to try8. (nieuchronność) to musiało się stać this (just) had to happen, this was bound to happen■ co pan każe, sługa musi przysł. those that are bound must obey przysł.- kazał pan, musiał sam przysł. (it’s a case of) keep a dog and bark yourself przysł.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > mu|sieć
См. также в других словарях:
praktykować — ndk IV, praktykowaćkuję, praktykowaćkujesz, praktykowaćkuj, praktykowaćował, praktykowaćowany 1. «być na praktyce, odbywać praktykę; pracować dla nauczenia się fachu» Praktykować u fryzjera, w sklepie, w różnych zawodach. 2. «zwykle o lekarzu,… … Słownik języka polskiego
fach — m III, D. u; lm M. y «zawód, specjalność (zwykle w zakresie rzemiosła)» Fach wyuczony. Dobry, popłatny fach. Pracować w swoim fachu. ∆ Kolega po fachu «ktoś mający taki sam fach jak druga osoba, pracujący w tym samym zawodzie» ◊ Mieć fach w ręku… … Słownik języka polskiego
czas — 1. Ciężkie czasy «okres kryzysu, niedostatku, trudności materialnych, kłopotów»: (...) dzięki stałemu zajęciu – umożliwiała przeżycie całej rodzinie w tych ciężkich czasach. R. Antoszewski, Kariera. 2. Coś jest kwestią czasu «coś musi… … Słownik frazeologiczny
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
miejsce — 1. Być na swoim miejscu «zajmować odpowiednie dla siebie stanowisko, wykonywać odpowiednią dla siebie pracę»: (...) ważna jest codzienna robota, pewność, że uczestniczy się we wspólnym wysiłku, że widzi się owoce swojej pracy, że człowiek czuje,… … Słownik frazeologiczny
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… … Słownik frazeologiczny
chcieć — ndk, chcę, chcesz, chciej, chciał, chcieli, chciany 1. «mieć chęć, ochotę, wolę; pragnąć, życzyć sobie; także: zamierzać» Chcieć chleba. Chcieć wyjechać. Chcieć jak najlepiej. Chcieć, żeby było lepiej. Człowiek chcący spokoju. Urodzić dziecko nie … Słownik języka polskiego
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość … Słownik języka polskiego
potrafić — dk a. ndk VIa, potrafićfię, potrafićfisz, potrafićtraf, potrafićfił 1. «zdołać dokazać czegoś, zrobić coś; być w stanie, móc, umieć» Potrafi tego dokonać. Potrafiła dobrze pracować. Pokaż, co potrafisz. Nie potrafił rozwiązać zadania. 2. «posunąć … Słownik języka polskiego
